Standard (EADGBE)

Ամուսինդ, տիկին, խռռացնում է քնում,

Շուռ ու մուռ է գալիս անկողնում,

Դուք գիշերն արթնացել ձեզ տանջող հուշերից,

Եվ ինձ հյուր եք եկել երազում,

Դուք հիշել եք տիկին, մեր սիրո ծառուղին,

Ուր եղյամն է հիմա փայլփլում,

Ես հիշում եմ, տիկին, այն քնքուշ օրիորդին,

Իմ հեռու հեռավոր հուշերում:

Ես հիշում եմ քաղաքն իմ,

Երբ մարդիկ ապրում էին մարդկանց նման,

Եվ տղաներիդ խենթ ու խելառ, իմ Երևան,

Եվ աղջիկներին քո աննման,

Եվ տղաներիդ խենթ ու խելառ, իմ Երևան,

Եվ աղջիկներին քո աննման:

Դուք գիշերն արթնացել, դուք հուզվել եք, տիկին,

Ձեր ճնշումն է հիմա բարձրացել,

Ձեր ճնշումը, տիկին, ոչ ոք չի իջեցնի,

Ձեզ, ավաղ, ոչ մի դեղ չի փրկի,

Դուք փակվել եք ինձ հետ հուշերի զնդանում,

Որտեղից մենք չունենք ազատում,

Դուք փակվել եք ինձ հետ հուշերի զնդանում,

Որտեղից մենք չունենք

Ես հիշում եմ քաղաքն իմ,

Երբ մարդիկ ապրում էին մարդկանց նման,

Եվ տղաներիդ խենթ ու խելառ, իմ Երևան,

Եվ աղջիկներին քո աննման,

Եվ տղաներիդ խենթ ու խելառ, իմ Երևան,

Եվ աղջիկներին քո աննման:

Իսկ հիշո՞ւմ եք, տիկին, մեր սիրո ծառուղին,

Կարուսելը մեր հին, ու այգին,

Կարուսելը, տիկին, պտտվում է կրկին,

Հիշեցնում մեր սիրո մեղեդին,

Կարուսելը, տիկին, պտտվում է կրկին,

Հիշեցնում մեր սիրո…

Ես հիշում եմ քաղաքն իմ,

Երբ մարդիկ ապրում էին մարդկանց նման,

Եվ տղաներիդ խենթ ու խելառ, իմ Երևան,

Եվ աղջիկներին քո աննման,

Եվ տղաներիդ խենթ ու խելառ, իմ Երևան,

Եվ աղջիկներին քո աննման: