Standard (EADGBE)

 In de verte spreekt een stem

 die ik herken van onze ruzies

 over kleine misverstanden

 over grote desillusies

 en ik hoor de kille klanken

 van jouw ingehouden woede

 maar wat kan ik meer dan janken

 als ik dit niet kon vermoeden

 In een waas hoor ik je zeggen

 dat je alles op wilt geven

 dat je alles met je meeneemt

 wat me lief is in dit leven

 en ik luister hoe jouw woorden

 langzaam opgaan in de zinnen

 die me treffen als een bliksem

 met vernietigende kracht

 Deze kilte maakt me gek

 en dit gevoel is angstaanjagend

 maar je woorden malen verder

 en m'n ogen kijken vragend

 waarom zei je mij niet eerder

 dat je zo van mij vervreemd was

 waarom sprak je over liefde

 als je nooit van mij gehouden hebt

 Ik verlies het van de wanhoop

 en ik voel m'n tranen branden

 en ik zou niets liever willen

 dan mijn hoofd weer in jouw handen

 maar wat tot een uur geleden

 nog zo veilig heeft geleken

 is een hele grote leugen

 en 'n kaartenhuis gebleken

 Het is net of iemand anders

 in jouw lichaam is gekropen

 en ik heb niet eens gemerkt

 dat ie naar binnen is geslopen

 om jouw liefde uit te wissen

 en m'n wereld te vernielen

 wil er niemand me vertellen

 dat ik alles heb gedroomd